افزایش بی قراری و اضطراب، کج خلقی، سردرگمی و آشفتگی، مشکوک شدن، احساس نیاز شدید به اطرافیان ، نوسانات خلقی، فریاد کشیدن، قدم زدن، دنبال کردن اعضای خانه، پرخاشگری، توهم ، سرگردانی، توهم سمعی بصری

دلایل ابتلا به سندرم غروب آفتاب
حدود 20 درصد از افراد مبتلا به آلزایمر، هنگام پیشرفت بیماری به این اختلال مبتلا می شوند. البته سندرم در افراد مبتلا به اشکال دیگر زوال عقل نیز دیده می شود. ابتلا به این سندرم پس از یک دوره سخت بیماری یا عمل جراحی نیز می تواند وجود داشته باشد. هنوز دلیل اصلی ابتلا به این حالت مشخص نشده است و نظریه های متفاوتی در این باره وجود دارد. برخی از روانکاوان معتقدند که ساعت درونی بدن عامل بروز این سندرم است. برخی از نظریه های احتمالی در رابطه با دلایل سندرم غروب آفتاب عبارتند از :
خستگی، کسل بودن ناشی از عدم فعالیت در طول روز، اختلال خواب ، تشنگی یا گرسنگی که سبب تحریک فشارخون و سطح قند خون می شود، کاهش و قطع نور طبیعی ، تعویض مداوم پرستاران و کادر بهداشتی بیمارستان (مخصوص بیمارانی که در بیمارستان یا خانه سالمندان نگهداری می شوند).

درمان سندرم غروب آفتاب
درمان و کنترل این عارضه در دو مرحله صورت می گیرد؛ مرحله اول شامل کنترل عوامل تحریک کننده و مرحله دوم کمک به حفظ آرامش مبتلایان است. افزایش آگاهی در این زمینه برای بیماران و اطرافیان الزامی است. باید عواملی را که باعث تحریک بیمار می شود شناسایی و از بروز آن جلوگیری کرد. برای مثال، اکثر بیماران به سایه حساسیت دارند، بنابراین بهتر است نور اتاق را به گونه ای طراحی کرد که کمترین میزان سایه وجود داشته باشد.
حفظ آرامش در شب، تنظیم دمای اتاق، کشیدن پرده ها و پخش موسیقی آرامش بخش در شب می تواند به کاهش تنش و استرس بیمار کمک کند. رژیم غذایی سبک و کم چرب، خواب کافی و فعالیت بدنی در روز و پیاده روی نیز به کاهش علایم بیماری کمک می کند.